Filmy dokumentalne

Dominika Kulczyk wraz z Kulczyk Foundation udaje się do Nyabihu Demonstration School for the Deaf w Rwandzie, gdzie głuche i niedosłyszące dzieci nie tylko uczą się języka migowego i szkolnej wiedzy, ale także nabywają umiejętności, które są niezbędne w życiu codziennym. Otrzymują szansę na życie, o którym marzą, ale co ważniejsze, dostają też możliwość posiadania marzeń.

To historia pełna cierpienia, ale i miłości. Film opowiada o życiu Belli Galhos, aktywistki z Timoru Wschodniego. Walczyła ona o wolność jej ojczyzny, a teraz - o prawa kobiet. Jej życie w idealny sposób obrazuje problemy, z jakimi mierzył się i mierzy nadal Timor Wschodni. W 1975 roku, dziewięć dni po uzyskaniu niezależności od Portugalii, Timor Wschodni został zaatakowany przez Indonezję. Brutalna, trwająca 24 lata okupacja całkowicie zniszczyła kraj, a co czwarty jego mieszkaniec stracił życie. Świat odwracał wzrok, podczas gdy Timorczycy byli brutalnie mordowani, umierali z głodu, a timorskie kobiety masowo poddawano przymusowej sterylizacji. Dominika Kulczyk dociera do Belli Galhos, która doświadczyła wszystkich cierpień związanych z okupacją. Kobieta nigdy się nie poddała i już jako nastolatka zaczęła walczyć o wolność swojego kraju. Dziś również stara się, by w jej ojczyźnie żyło się lepiej, szczególnie tym najmniej uprzywilejowanym, czyli kobietom i dzieciom.

W Nepalu są takie dni w miesiącu, kiedy kobieta nie może spać w domu. Uznawana jest za „nieczystą” i jedynym miejscem, w którym może przebywać jest szopa ze zwierzętami. Szopa pełna jest jednak niebezpieczeństw – nocą temperatura spada poniżej zera, a do środka mogą w każdej chwili wejść jadowite węże lub pijani mężczyźni. Skazane za bycie kobietą, odkupują klątwę „menstruacji”, której zasady narzuca okrutna tradycja Chhaupadi. W północno- zachodnich dystryktach Nepalu jest ona silniejsza niż prawo, które od 2005 roku zakazuje tej praktyki.

„Grzebaliśmy w śmieciach w poszukiwaniu jakichkolwiek rzeczy nadających się do ponownego użytku, które moglibyśmy sprzedać. Przemycałam towary na sprzedaż za granicę, sprzedawałam słodycze, lizaki. Byliśmy głodni, spaliśmy wszędzie, nawet na gołej ziemi. Nie mieliśmy pieniędzy, musieliśmy żebrać” – to słowa jednej z ofiar exodusu uchodźców z Wenezueli – kraju, który w wyniku dyktatury pogrążył się w głębokim kryzysie humanitarnym i gospodarczym. W filmie Dominika Kulczyk wraz z Kulczyk Foundation poznaje historie Wenezuelczyków przechodzących przez most Simóna Bolívara, który znajduje się na pograniczu wenezuelsko-kolumbijskim i często nazywany jest „mostem desperacji”.

Obecnie w jednym kraju jest więcej ofiar oskarżeń o czary i przemocy z tym związanej niż w całej średniowiecznej Europie. We wrześniu 2017 r. Dominika Kulczyk odbyła trudną podróż do jednej z najmniej zbadanych części świata - do Papui-Nowej Gwinei. Udokumentowała tam problem przemocy związanej z oskarżeniami o czary, znalazła ocalałych i spotkała się ze sprawcami. W Papui-Nowej Gwinei codziennie można zaobserwować nowe ofiary przemocy związanej z oskarżeniami o czary. Każdego tygodnia przybywa więcej tzw. „zabójstw czarowników” - gdzie w wyniku starożytnych wierzeń i rytuałów, dzieci, kobiety i mężczyźni są torturowani i zabijani.

Ciężarne 13-latki lub 26-letnie babcie nie są zaskoczeniem w kolumbijskich slumsach. W najbiedniejszej klasie społecznej, przemoc wobec kobiet jest szczególnie uderzająca: gwałty, wykorzystywania seksualne lub handel seksualny nieletnimi zdarza się codziennie. Nastoletnie ciąże są niezwykle częste. Kolumbia to kraj, który doświadczył brutalnej 50-letniej wojny domowej, a także działalności bezwzględnych karteli narkotykowych. Długa eskalacja przemocy spowodowała, że ​​miliony Kolumbijczyków cierpią z powodu skrajnego ubóstwa. Sytuacja w Kolumbii zmusiła ponad 7 milionów ludzi do opuszczenia domów. Większość z nich mieszka teraz w slumsach. Taka sytuacja jest najtrudniejsza dla kobiet, które dodatkowo padają ofiarą przemocy i stygmatyzacji wynikającej z charakterystycznej dla Ameryki Łacińskiej kultury machismo. Dominika Kulczyk, prezeska Kulczyk Foundation, wraz z Cataliną Escobar dociera do najbardziej potrzebujących mieszkańców slumsów, oferując im szansę na zmianę życia.

Istnieją kraje, w których tysiące dzieci, nazywane „czarownikami", są porzucone, torturowane, a nawet mordowane. „Accused of Whitchcraft” pokazuje, jak ta okrutna praktyka stosowana jest przez lud Bariba, który zamieszkuje północno-wschodni Benin. Członkowie tej grupy etnicznej uważają, że „źle urodzone” dzieci - na przykład, dzieci urodzone z zawiązkami zebów, pośladkami lub główką w dół - są czarownikami posiadającymi złe, magiczne moce. Praktyki stosowane przez lud Bariba są bezwzględne; takie dzieci są wykluczone ze społeczeństwa, a czasem są nawet skazane na śmierć przez swą rodzinę.

Co trzecia kobieta na świecie wydana za mąż jako dziecko mieszka w Indiach. Od najmłodszych lat wpajane jest im potulne i posłuszne zachowanie. Ma to przygotować je na małżeństwo. Żonami zostają często na długo przed osiągnięciem pełnoletności. Niemal natychmiast po zamążpójściu zachodzą w ciążę, co stanowi poważne zagrożenie dla ich zdrowia i życia. Nieletnie żony nie mają też szans na kontynuowanie edukacji. Przez resztę życia pozostają całkowicie zależne od swoich mężów i teściów. Takiego losu doświadcza co roku ok. 23 proc. dziewczynek z Indii.