Czy mówię to, co myślę i czuję?
Jeśli wasze dziecko już umie nazywać różne emocje i uczucia, możecie pobawić się w odgadywanie tego, jakie uczucie wyraża druga osoba, mówiąc neutralne zdanie na różne sposoby. Jak zacząć? Ustalcie z dzieckiem jakieś zdanie (np. "Wróciłam do domu"), a potem wypowiedzcie je na różne sposoby - ze smutkiem, złością, z radością, nieśmiałością itp. Rozmawiajcie od razu w trakcie zabawy o tym, po czym rozpoznajecie dane uczucie albo co was zmyliło. Pytajcie też dziecko, dlaczego uważa, że to może być ta emocja, którą podało.
O tym, jak pomóc najmłodszym dzieciom rozpoznawać, nazywać i regulować emocje, przeczytacie w artykule prof. Kingi Kuszak "Pierwsze kroki w świecie uczuć i emocji".
Empatyczna postawa
Spośród zdjęć wybierzcie te, które według was przedstawiają sytuację, w której ktoś okazuje empatię drugiej osobie. Niech dzieci opowiedzą, dlaczego tak uważają. Do tych wybranych ułóżcie krótką historyjkę na temat tego, co się dzieje między osobami na zdjęciu. Postarajcie się, aby bohaterowie historyjki zwracali się do siebie tak, jakbyście wy sobie wyobrażali empatyczną rozmowę.
Wasze rozmowy
Odnieście się teraz do waszych rozmów. W jakiej przestrzeni się odbywają. Czy dobrze się nawzajem widzicie, czy jesteście skupieni na tym, co mówi druga osoba? Czy nie przeszkadza wam włączony telewizor albo zerkanie na telefon komórkowy? Czy nie błądzicie myślami gdzie indziej? Powiedzcie sobie, co jest w tych rozmowach fajnego, miłego, co sprawia, że czujecie, że jesteście wysłuchani. Może chcecie coś zmienić? Nie ma na co czekać! Czasami mała zmiana, np. kucnięcie przy dziecku i spojrzenie mu prosto w oczy, daje świetny efekt.