Przemoc rówieśnicza jest nieodzownym elementem rzeczywistości dzieci w Polsce. Od najmłodszych lat dzieci doświadczają jej, stosują, albo są jej świadkami. W internecie, w szkole, na podwórku. Dotyczy wszystkich sfer ich funkcjonowania. Dlaczego tak się dzieje? Czy przemoc rówieśnicza to problem braku dziecięcej empatii? A może za brak właściwych reakcji odpowiadają luki w edukacji, nie tylko wśród dzieci? Jak to się dzieje, że za każdym razem, gdy do mediów trafia historia skatowanego przez rówieśników nastolatka wciąż słyszymy to samo pytanie: dlaczego nikt nie reagował?

Dzieci w fawelach bardzo często są świadkami przemocy. Dorastanie w ciągłym strachu powoduje, że wolniej się uczą, nie radzą sobie w szkole i przedwcześnie kończą edukację.

Empatia daje siłę do tego, żeby zobaczyć człowieka w człowieku - podkreślali uczestnicy debaty podczas III Forum Hejt! Jak uczyć empatii w czasach nienawiści? W rozmowie poprowadzonej przez Ewę Drzyzgę udział wzięli: Robert Biedroń (samorządowiec i działacz społeczny), Lucyna Kicińska (Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę), Dominika Kulczyk (prezes Kulczyk Foundation), Anna Winnicka (nauczycielka) oraz Piotr Schramm (mecenas).

Zmiany społecznej nie dokonuje się na podstawie liczb. Uruchamia się ją wychodząc do ludzi, starając się zrozumieć, jak oni żyją i jak podejmują niektóre decyzje – mówił Catalina Escobar, działaczka społeczna i założycielka szkoły dla nieletnich matek Juanfe w Kolumbii. W czasie Forum podzieliła się ona swoimi doświadczeniami w przezwyciężaniu negatywnego odbioru społecznego w pracy z wykluczonymi. Przekazała również przydatne wskazówki na temat tego, skąd czerpać pewność siebie w działalności edukacyjnej.

Dorota Łoboda, prezeska fundacji Rodzice Mają Głos, mówi o (nie)łatwej współpracy rodziców i nauczycieli. Kontaktom tym towarzyszy nieufność, a czasem niechęć. Często wydaje się, że jesteśmy stronami konfliktu, a nie grupami, które mają wspólny cel.