Witajcie ósmego dnia akcji #MisjaFerie!
Do końca ferii pozostało jeszcze 9 dni. Jeśli wczoraj ćwiczyliście okazywanie emocji, dziś możecie dalej rozwijać temat:
Jak zrozumieć, co może czuć druga osoba?
Co sprawia, że wspieramy potrzebujących, wzruszamy się na filmie, czy też w środku nocy wysłuchujemy płaczącej przyjaciółki?
Zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądałby świat bez empatii? Smutny obraz? A więc zadbajmy, abyśmy nie musieli go oglądać.
___
Czy mówię to, co myślę i czuję?
Jeśli Wasze dziecko już umie nazywać różne emocje i uczucia, możecie pobawić się w odgadywanie tego, jakie uczucie wyraża druga osoba, mówiąc neutralne zdanie na różne sposoby. Jak zacząć? Ustalcie z dzieckiem jakieś zdanie (np. „Wróciłam do domu"), a potem wypowiedzcie je na różne sposoby – ze smutkiem, złością, z radością, nieśmiałością itp. Rozmawiajcie od razu, w trakcie zabawy, o tym, po czym rozpoznajecie dane uczucie albo co was zmyliło. Pytajcie też dziecko, dlaczego uważa, że to może być ta emocja, którą podało.
Okulary empatii - czyli spójrzmy na świat oczami innych
Okulary empatii to zabawa, która pomoże Wam spojrzeć na pewne sytuacje z innej perspektywy. Niech każdy w domu przygotuje z papieru własne okulary empatii i ozdobi je po swojemu. A potem wymieńcie się nimi i poćwiczcie spoglądanie na dom i Wasze bieżące sprawy z perspektywy osoby, której okulary właśnie macie. Myślicie, że będzie łatwo? Raczej nie, ale może być ciekawie! Tu znajdziecie przykładowy szablon okularów.
Emocje na ekranie - rozpoznawanie uczuć i emocji i reagowanie na nie
Oglądając z dzieckiem jakiś film lub bajkę, zwróćcie uwagę na sytuacje, w których można spróbować określić, jak ktoś może się czuć. Porozmawiajcie z dzieckiem, jak mogą się czuć osoby, które oglądacie na ekranie. Zapytajcie na podstawie jakich gestów, mimiki, tonu głosu, dziecko wnioskuje o przeżywanych przez kogoś emocjach.
Puśćcie wodze wyobraźni i zastanówcie się: gdybyście Wy znaleźli się w takiej sytuacji jak bohater lub bohaterka danego filmu lub bajki, jak byście się czuli i jak moglibyście zareagować?
A z drugiej strony – jak pokazalibyście tej osobie, że jej słuchacie? Że zależy Wam na niej? Dzięki tej zabawie nawet oglądanie bajek może być dobrym pretekstem do rozwijania kompetencji społeczno-emocjonalnych dziecka.
Lustro uczuć - jak odpowiadać empatycznie
Poćwiczcie Wasze neurony lustrzane. Usiądźcie albo stańcie twarzami do siebie na odległość wyciągniętej ręki. Na zmianę raz jedna, raz druga osoba pokazuje jakieś uczucie, które znacie (radość, smutek, zawstydzenie, tęsknotę, złość, poczucie mocy), a druga osoba odzwierciedla je tak, jakby odbijało się w lustrze, a następnie pokazuje własny sposób przeżywania tego uczucia.
Po rundzie zwykłego lustra rozpoczyna się druga runda – pomocne lustro. Tym razem jedna osoba pokazuje jakieś uczucie, a druga odpowiada na nie empatycznie, czyli tak, by dać odczuć drugiej osobie, że jest przy niej i zauważa to, co przeżywa.
Spróbujcie poćwiczyć z dzieckiem trzy zasady empatii.
- Pierwsza zasada to „PYTANIA”. Pytamy drugą osobę: Co czujesz? Czego potrzebujesz? Czy mogę ci jakoś pomóc?
- Druga zasada to „TAK!”, czyli jak okazujemy empatię: pokazujemy drugiej osobie, że jej słuchamy, jesteśmy obecni i okazujemy zainteresowanie.
- Trzecia zasada – „NIE!” – mówi o tym, czego nie robimy. A więc staramy się: nie oceniać, nie dawać rad, nie rozśmieszać na siłę, nie porównywać ze sobą czy kimś innym.
___
Spójrzcie na siebie z empatią. Doceńcie jej przejawy, a może się okazać, że świat wygląda lepiej niż myśleliście. Zwłaszcza teraz jest to nam wszystkim bardzo potrzebne.
A już jutro o 9 zajrzyjcie na nasz profil na Facebooku! Będziemy z Wami otwierać kolejne okno. Zaproście znajomych, komentujcie i dzielcie się swoimi doświadczeniami. Jesteśmy bardzo ciekawi co myślicie. Pamiętajcie też o naszym konkursie na zdjęcie z pandemicznych ferii.
Natomiast dziś wieczorem, gdy dzieci już pójdą spać, zajrzyjcie po nowy tekst, który dla Was przygotowaliśmy w ramach #WolnyWieczór.
Z pozdrowieniami!
Marta Tomaszewska
Dyrektorka Działu Edukacji
Kulczyk Foundation