Duże napięcie związane jest także z wejściem z powrotem w bezpośredni kontakt z innymi. Po wielu miesiącach oglądania się na Zoomie, Teamsach itp., kiedy wreszcie usiedliśmy przy wspólnym stole, na żywo, niejedna i niejeden z nas miał problem ze skupieniem na rozmowie. Nagle pojawiło się tyle bodźców. Trzeba na nowo nauczyć się skupienia na trójwymiarowym rozmówcy. Jednocześnie taka bliskość stała się dla wielu osób źródłem dyskomfortu – nie tylko ze względu na zagrożenie wirusem, ale i bezpośredni kontakt, ponowne wystawienie się na widok publiczny, a dokładniej na nierzadko krytyczne spojrzenie rówieśników, rodziców, nauczycieli.
Po czasie edukacji zdalnej, wakacyjnych kontaktów z wybranymi jedynie osobami, wracamy do środowiska, w którym nie każdy jest nam przychylny, w którym jesteśmy oceniani na każdym kroku, stawiane są wobec nas znowu oczekiwania, które mogą nas przytłaczać. To czas wymagający wyjątkowej delikatności, wyrozumiałości i czułości – wobec siebie samego i wobec innych. Także dla Was, którzy mierzycie się też z jeszcze większymi oczekiwaniami niż zwykle – już nie tylko uczycie i wychowujecie – na Was też spadła odpowiedzialność za dopilnowanie przestrzegania wszelkich procedur związanych z reżimem sanitarnym, uspakajanie poddenerwowanych rodziców, mierzenie się z żądaniem informacji, których sami nie macie.
Kryzys, w jakim się wszyscy znaleźliśmy, sprawia, że możemy mieć poczucie braku kontroli i niepewności, jak się zachować i co się wydarzy. Jednak kryzys niesie ze sobą również potencjał zmiany, rozwoju – i stwarza niepowtarzalną okazję do wzmocnienia współpracy, budowania sieci wsparcia. Dajmy więc sobie czas i możliwość, żeby budować relacje, nie ograniczając się tylko do spraw organizacyjnych. Jak to zrobić? Pozwólcie się zainspirować pedagogice czułości, o której przeczytacie w rozmowie z Alejandro Cussiánovichem, i czule zadbajcie o siebie wzajemnie. A w pracy z uczniami skorzystajcie ze scenariuszy „Efekt Domina. Materiały dla nauczycieli”, które wspierają rozwój kompetencji społeczno-emocjonalnych, niezbędnych do tworzenia trwałych i wzmacniających więzi. Dołączamy również dwa plakaty z apelem od dzieci – pierwszy do Was, nauczycielek i nauczycieli. Drugi – po prostu do wszystkich dorosłych i zachęcamy do przekazania go zwłaszcza rodzicom i opiekunom Waszych uczniów.
Życzymy, żeby zalecany „dystans” w codzienności szkolnej pozostał jedynie fizyczny, a relacje – zarówno z uczniami, jak i rodzicami i innymi pedagogami, wzmacniały się i dodawały siły.