Życie we współczesnym społeczeństwie jest w wysokim stopniu zindywidualizowane. Ludzie są skoncentrowani na realizacji jednostkowych celów, rozwijaniu osobistych pasji, urzeczywistnianiu marzeń, spędzaniu czasu w ulubiony sposób, osiąganiu osobistych sukcesów. W tym kontekście mówi się o egoistycznych postawach jednostek i całych społeczności. Jednocześnie zgodnie z zasadą kontrastu powstają prężnie działające, dynamicznie rozwijające się grupy ludzi, których coś łączy, coś, co jest dla nich wspólne kultura, zainteresowania, chęć przeżywania czegoś. Tworzą oni wspólnoty: mieszkańców, biegaczy, wolontariuszy, rodziców budujących szkołę, miłośników dwóch kółek, pasjonatów miejskich ogrodów itp. Wyróżnia ich społeczne zaangażowanie w różne zjawiska, udział w życiu społeczności oraz solidarność z innymi członkami wspólnoty. „Solidarność przyczynia się do tego, co staje się mechanizmem oraz przejawem ich społecznej tożsamości”, czyli postrzegania siebie jako członka określonej wspólnoty i przyjmowania wartości, celów, dążeń tej wspólnoty. Aby zaangażować się w życie wspólnoty, trzeba się z nią silnie identyfikować, a więc utożsamiać własne preferencje, cele, pasje z preferencjami, celami i pasjami innych ludzi tworzących wspólnotę. Wśród różnych wspólnot można wyodrębnić zbiorowości zamieszkujące wspólny teren (wspólnoty lokalne), w ramach których znający się ludzie realizują swoje życiowe aktywności. Ich członków charakteryzuje silna identyfikacja z grupą, która staje się ważnym elementem indywidualnej tożsamości jednostki. Te wspólnoty funkcjonują w sposób nieco zbliżony - choć nie identyczny - do tradycyjnych społeczeństw plemiennych, wioskowych, odznaczających się bardzo wysokim stopniem spójności, integracji wartości i przekonań. Współczesne wspólnoty lokalne próbują się do tych wartości zbliżyć. Podczas tej lekcji proponujemy podjęcie refleksji nad tym, czym jest wspólnota, co ją wyróżnia, jak ją tworzyć. Zapraszamy do udziału w zajęciach zainspirowanych treścią reportażu „Miasto kobiet”.
CELE ZAJĘĆ
WIEM: Uczeń wie, co charakteryzuje wspólnotę i jakie są dobre strony bycia we wspólnocie.
CZUJĘ: Uczeń ma potrzebę przynależności do wspólnoty, która podziela jego wartości i wspiera go w realizacji celów.
POMAGAM: Uczeń rozpoznaje potrzeby innych osób i pomaga je realizować we wspólnocie.
Nauczać to znaczy przekazać coś więcej niż wiedzę