Człowiek porozumiewa się zawsze i w każdej sytuacji, ponieważ „nie można się nie komunikować”. Każde zachowanie zarówno werbalne, jak i niewerbalne (nawet milczenie) jest dla drugiego człowieka komunikatem, który może zostać odebrany i zinterpretowany zgodnie z intencją nadawcy lub zupełnie inaczej. Odbiorca może całkowicie nie zrozumieć tego komunikatu lub nadać mu inny sens. Nie zawsze zatem czynności nadawania i odbierania komunikatów są zwieńczone porozumieniem. Często jego osiągnięcie jest bardzo trudne ze względu na bariery i blokady, których uczestnicy procesu komunikacji nie potrafią lub nie chcą przezwyciężyć. Dzieje się tak, gdyż nie wiedzą, jak stworzyć przestrzeń sprzyjającą uzyskaniu porozumienia. A można to zrobić przede wszystkim, rozwijając własne kompetencje komunikacyjne, ćwicząc umiejętność słuchania i rozumienia komunikatów, odpowiadania na nie, wyrażania własnych myśli. Można uczyć się sposobów tworzenia tej przestrzeni inaczej, poznając historie niezwykłych ludzi, którzy szukają możliwości pokonania barier istniejących między ludźmi. To ważna i inspirująca lekcja, gdyż w naszej codzienności często zdarza się, że nie tyle nie potrafimy się porozumieć, ile nie chcemy dążyć do porozumienia. Gotowość do osiągnięcia porozumienia to jeden z elementów postawy otwartej na innych ludzi.
CELE ZAJĘĆ
WIEM: Uczeń wie, na czym polega dążenie do porozumienia w procesie komunikacji. Potrafi wykorzystać technikę parafrazy. Zna przyczyny zakłóceń w przebiegu komunikacji oraz orientuje się, jakie są konsekwencje braku porozumienia.
CZUJĘ: Uczeń potrafi określić, jak czują się osoby, które mają problemy w komunikowaniu się z innymi.
POMAGAM: Uczeń dostrzega pozytywne aspekty poszukiwania przestrzeni do porozumienia się z innymi i wyraża gotowość do jej tworzenia w codziennych kontaktach.
Nauczać to znaczy przekazać coś więcej niż wiedzę